conjugal

conjuguer

conjuration

	A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
	a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z
	CONJUGUER [kon-juge-] v.tr. conjugate; menghubungkan. (unir) combine; menggabungkan, menyatukan. se conjuguer, [sekon-juge-] v.pr. be conjugated; mentasrifkan, ditasrifkan. le verbe parler se conjugue avec l'auxiliaire avoir the verb parler should be conjugated with the auxiliary avoir kata kerja {parler} boleh ditasrifkan dgn kata kerja bantu {avoir}.
	a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z
	A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
	French-English-Malay dictionary - copyright GETA-LIRMM & Mathieu LAFOURCADE