habité

habitude

habituel

	A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
	a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z
	HABITUDE [abitud] n.f. habit; tabiat, resmi, kebiasaan. avoir l'habitude de faire to be used to doing sudah biasa, terbiasa melakukan, mempunyai kebiasaan. d'habitude usually biasanya, selalunya, lazimnya. comme d'habitude as usual spt biasa, lazimnya. par habitude << kerana kebiasaan. c'est l'habitude << sudah menjadi adat, lumrahnya.
	a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z
	A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
	French-English-Malay dictionary - copyright GETA-LIRMM & Mathieu LAFOURCADE